Sommige begrippen lijken in deze tijd totaal achterhaald. De notie van "wonder" is een goede kandidaat om te worden geelimineerd uit ons filosofische begrippenapparaat. En toch: de afgelopen weken kwam ik het begrip vele malen tegen in de media. En nu ben ik er zelfs van overtuigd geraakt dat de notie van "wonder" essentieel is voor een goed begrip van de geesteswetenschappen, vooral als we het definieren als "een gebeurtenis waarvoor noodzakelijkerwijs geen oorzaken aanwijsbaar zijn".
Kunnen we historische gebeurtenissen uitputtend verklaren uit eerdere gebeurtenissen? In principe zou het moeten kunnen, maar waarom is daar nog niemand in geslaagd? Ik was daarom aangenaam verrast dat er eindelijk een filosofische werkje verscheen over wonderdenken: Hent de Vries' "Kleine Filosofie van het Wonder". Maar gerecenseerd werd het werk nauwelijks. Hierbij mijn recensie in NRC van afgelopen vrijdag. Het is mijn eerste excursie in die ongrijpbare maar zo fascinerende continentale filolosofie. Mijn conclusie: "Wat echter nog wordt gemist is een wereldwijde filosofie van het wonderdenken. Er ligt een immens archief op ons te wachten dat vrijwel onaangeroerd is – en dat is pas het ware wonder van de humaniora!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten