Samenwerking in de geesteswetenschappen is nog steeds ver te zoeken, alle oproepen ten spijt. Schokkender is het dat zelfs binnen een vakgebied weinig samenwerking valt te bespeuren, zo stelt Jona Lendering vast op zijn weblog over de Oudheidkunde:"Hoewel er maar één Oudheid is, die alleen te kennen valt door ál het bewijsmateriaal te bekijken, identificeren de onderzoekers zich met hun beperking – ze zijn archeoloog, ze zijn classicus. Ze voelen zich al onwennig als ze worden aangesproken als oudheidkundige. Ze aanspreken als geesteswetenschapper, laat staan als wetenschapper, is, naar ik vrees, te hoog gegrepen."
Lenderings constatering, die hij overtuigend heeft uitgewerkt in De Klad in de Klassieken, lijkt symptomatisch voor de geesteswetenschappen. Terwijl ik in De Vergeten Wetenschappen laat zien dat er ontzettend veel valt te winnen met een overkoepelende benadering, zijn er nog vele disciplinaire muren te slechten. Toch is er hoop gezien de belangstelling voor colleges als Keerpunten in de Geesteswetenschappen, en het overkoepelende Honoursprogramma Geesteswetenschappen dat de Digital Humanities centraal stelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten